258

<< Nr. 257 | Index | Nr. 259 >> 

Absender: Oecolampad, Johannes

Empfänger: Zwingli

Ort: Basel
Datierung: 10 XII (1522)

Vorlage: Huldreich Zwinglis sämtliche Werke, vol. 7 (Leipzig: Heinsius, 1911) (Corpus Reformatorum 94), 634-635

--634--

Salve, bone Zwingli. Ne mireris, quod antea per epistolam,
quam coram tecum loqui et familiarum iure, non a facie notus,
uti pręsumam. Acceptum hoc ferto tuarum virtutum tuique nominis
benevolentiae, imo Christo ipsi, a quo nimirum in te destillarunt
unguenta haec. Unde fit, ut, qui illum vel tepide amant,
siquidem tepide amari potest, te non solum ament, sed et amicicia
tua diu multumque frui velle cogantur. Congruit enim in te tuique
similes id, quod de pantheris ferunt, quod suo odore omnigenas feras
post se trahunt. Sumus, ut ait [2. Cor. 2. 16], aliis in odorem vitae,
aliis in odorem mortis. At tu mihi non in odorem mortis, sed vitae.

--635--

Nam dum mihi de te tot prędicantur bona, quę absque singulari
voluptate audire non possum, agnosco ego meam ignaviam. Et
velim nolim animo trahor, me tibi commendem et insinuem, ut
tua fragrantia refociller uberius. Quod privatum scribendi argumentum
si deest, esset abunde sat magnum, si gratuler; id quod multo
maxime facio. Et hoc potissimum nomine, quod talem te pręstas, qui
amari ab omnibus debeas. Aut quis non amaret eum, qui Christi
negocium tanta diligentia agit? qui oves suas tanta fide pascit? qui
lupis tam metuendus est, qui se murum opponit pro domo Israel,
qui nobis priscos illos religionis cultores verbo et moribus exprimit?
Nam haec atque multa alia narrarunt mihi de te, quibus fidem libenter
habeo, et proinde tibi gratulor; gaudeo autem, aliquam e loci vicinitate
opportunitatem contigisse, ut, quum nondum vacet coram loqui,
non denegatum tamen est [!], mei erga te animi propensionem vel
qualibuscunque literis declarare. Tu pro tua humanitate id officii
boni consules, vel eius pręsertim nomine, qui charitatis est author et
charitas ipsa. Precor deum, ut spiritum tuum ita locupletet, roboret,
accendat, fęcundum faciat, quo mihi id genus lęta nuncia sępe de te
afferantur, imo de euangelii Christique, per te, gloria. Unde ego,
licet in eorum numero sim, qui ad sarcinas sedent, sępe accendar.
ut et tibi gratuler et literis, ut pergas, adhorter. Nam hoc mihi permitto,
ut te tantum applausu inhortari non verear. Nec mirum. Acclamant
enim in caveis certantibus non solum magnates, sed et triviales.
Perge igitur et tu, et vince, non tibi, inquam - nam hoc forte audire
nolles, qui scias, non tam nostra, quam quae aliorum, quęrenda
[1. Cor. 10. 24] - vince ergo nobis, vince Christo! Fac, mi Zvingli,
ut epistolio hoc Christianę cuiusdam familiaritatis iacta sint fundamenta.
De amicicia non dubito quin idem in omnes sis.
Salutat te Andreas Cartander hospes meus.
Vale in Christo.
Basileę X. Decembris 1522.
Ioannes Oecolampadius.
Domino Vdalrico Zvinglio, populi Thuregensis fidelissimo pastori,
sibi in Χριστῷ perquam dilecto.