1
Absender: Glarean
Empfänger: Zwingli
Ort: Köln
Datierung: 13 VII 1510
Vorlage: Huldreich Zwinglis sämtliche Werke, vol. 7 (Leipzig: Heinsius, 1911) (Corpus Reformatorum 94), 1-4
--1--
Henricus Loritus Uldrico Zuingli S.D.P.
Quam sunt, vir humanissime, gratum munus tuę litterę, ut iis nil
lubentius videam, nil magis exoptem, quę omni decore, omni lepore,
salibus cunctis undique scatent, fluunt ac locupletissime redundant,
quas dum lego, in extasi me positum possem phantasmatibus somniare.
Hic etenim gravitas resplendet, hic rhętoricus ornatus tumescit, alibi
sonoritas in tantum aures demulcet, ut nescias, cui ex iis palmam tribuas.
Cepi eas revolvere et ad ea, quę scribis, paucula respondere.
Ptolemęi in geographia librum Agrippinę non invenio propter Venetiana
pręlia; aliunde enim nescio an haberi possit. Romę enim excussus
--2--
est liber, quem mihi consul Agrippinus Ioannes Rinchus
accomodato dederat, ęreis quidem tabulis, correctore Domitio
Calderino; nihil autem ad Ptolemęi octo libros additum est. Meus
autem liber tabulas plures habet a Nicolao Germano additas, et
--3--
indicem seu (ut sic dicam) registrum commentatoris Ioannis Rieger [!]
Chetaorii. Ptolemęo enim et Straboni simul vix media aequinoctialis
portio cognita fuit, quę est ab Insulis Fortunatis ad Sinarum metropolim
graduum 180 secundum longitudinem, latitudo autem a Thyle
seu (ut Strabo habet) Θουλη, Thule, usque ad Prasum promontorium
graduum 78 1/3 1/12, seu ut ad integra veniamus, graduum 80. Nostra
autem tempestate altera pars ęquinoctialis itidem inventa est a Lusitanis,
longitudo quidem omnino, at latitudo ad Austrum pene ad
quinquagesimum gradum. Sed de his satis. Isagogen cum auctore
suo potius Basilęę quam Agrippinę comperies. Ego eam rem interpretandam
suscępi, sed qua iam omnis homo adversa valetudine laboravi.
Quapropter, donec peregrinatio ad Aquisgranum oppidum
finietur, suspendi. Miro enim affectu te expectabam; sed spe falsus
sum, quamquam et literis suavissimis contenter [!]. Sed amplius (etsi
sulcum hic relinquo) nescio, quam diu Agrippinę manere queam.
Cibus enim mihi contrarius, quem stomachus minime decoquit, ut mehercle
omnia ędulia mihi nauseam procreent. Potus quoque non Bacchi
nec Nympharum, sed Cereris continuo. Quę res ita me movet, ut
Basilicam urbem, ubi clarissimi fontes cibusque melior, quotidie
somniem, ea lege, ut lectio mihi philosophica in via seu secta Scoti
deretur, cuius doctrina luculentior et verior neotericorum de termino,
figmentis atque nugaculis. E nostra vero regione qui me plus iuvare
--4--
et velit et possit te meo patrono scio neminem. Nolim enim pater
mihi succenseat, si patriam modo non repetam. Etenim, ut sacris
initier, ętatem nondum habeo nec sacerdotia in nostro pago Mullis
expetam, ubi annuatim tanquam caprarum custos eligerer. Si autem
perpetuum habere queam: tu meam causam (quandoquidem potes)
age [!], quam maxime rogo. De Pico autem Mirandulano iam
nihil scribere ausim, aliis enim obruor negotiis. Ego, quod petiisti,
impiger effęci, puta carminum melos sane subraucum et stridulum ad
te mittens. Verum id adveniente graviori ętate lima perspicacissima
purgabo. Tu modo vale et valedicentem ama. Agrippinę ex Lacydio
nostro anno a Dominica incarnatione M.D.X. tertio Idus Iulias.
Nostratium victoriam, quam de Austris in Naefels habuere, carmine
heroico canere nuper incępi. Tu mihi de Basilico studio, et
quomodo hac in re me habeam, quam citissime dum poteris rescribito.
Ego enim Agrippinam non derelinquam, ni certus sim, quid mihi
Basilęa concinet [!]. Multa enim Agrippinę debeo, ita ut in anno
vix exolvam.
Uldrico Zuingli, viro omni eruditione claro, nobis mellitissimo.