165

<< Nr. 164 | Index | Nr. 166 >>

Absender: Myconius, Oswald

Empfänger: Zwingli

Ort: Luzern
Datierung: 13 XII 1520

Vorlage: Huldreich Zwinglis sämtliche Werke, vol. 7 (Leipzig: Heinsius, 1911) (Corpus Reformatorum 94), 374-375

--374--

S. Quo animo de fratris tui morte nuncium acceperim, non facile
scripserim, amantissime Zingli. Gladio pectus transverberabatur,
loqui amplius nesciveram, breviter nihil in me erat, quod officio suo
satisfaceret. Et lachrymas (verum dico) continere non poteram. Percellebar
duplici flagello, altero propter te, quem sciebam fraterno adfectu
permotum, altero propter fratrem. Cuius iuventutem, ingenium,
bonitatem, humanitatem aliasque virtutes postquam consyderaveram,
mirum, quanto dolore fuerim adfectus. Taceo, quod omnis continuo
spes graecitatis parandae exciderat, quam ex ipso adeptum iri plane
confisus fueram. Quamvis hic adfectus non tantus extiterit, quantus
ille, qui ex vero in ipsum amore provenit. Sed quid facerem? Postquam
animum receperam, hominem fuisse cogitavi, tum quoque tuam
aequanimitatem; inde vero restitutus sum ita, ut non intantum dolerem;
sensim autem huc deveni, ut pene gauderem. Nam haec cogitatio
prorsus subiit: deus forsitan ita voluit; e medio sustulit quam
optime paratum adulescentem, innocentissimum, fidelem atque pium.
Bene actum est cum ipso; quare dolendum haudquaquam ulterius, ni
videri velis invidiosus. His aliisque multis tandem me consolatus
sum. Tu consolatione nihil indiges, qui habes continuo bonas literas
consolatrices et sacratissimum euangelium. Verum de hac re forte alias.
Accepimus aliud nuncium satis molestum nobis de iniuria quadam tibi
illata proximo Helvetiorum conventu. Molestior fuisset, nisi consyderassem

--375--

bonum virum non posse laedi, nisi a se ipso. Dicitur ex
nescio qua contumeliosa concione ortum habuisse. Id quicquid sit,
cave ne dicas, unde suspicio humani alicuius adfectus possit oriri.
Hoc scribo, non quod id verear, quod scribo, sed quia pravorum intellectus
omnia, etiam sanctissima dicta, in deteriorem partem detorquet.
Non possum tueri, quin partes foveas Caesarianas. Vulgatum est,
te aliquid scripsisse ad episcopum Constantiensem de causa Lutheriana.
Siquid in re est, fac aliquando brevibus sciam. Aliam
famam spargunt, per Helvetiam esse octo, quibus placeat Lutherus,
in quibus tu primas obtines, Xilotectus et Myconius adnumerantur,
Glareanus quoque. Nescio, qui alii sint. Concionator Bernensis
Zinglium videre sic optat, ut secum constituerit aliquando advenire
ad te. Luminis claritas oculos offendit mihi, ut amplius scribere nequeam.
Vale; valeant tui quoque, atque scito te meum esse. Condolent
uxor et filius tecum supra modum atque salutem precantur. Epistolam
mittam, posteaquam tempus erit finiendi. Iterum vale et fortiter
Christum pusillis infundere perge.
Lucernae Idibus Decembris anno MDXX.
Myconius tuus.
Charissimo Zinglio suo, euangelistae Tigurino.