346

<< Nr. 345 | Index | Nr. 347 >> 

Absender: Papilio, Antonius

Empfänger: Zwingli

Ort: Lyon
Datierung: 7 X (1524)

Vorlage: Huldreich Zwinglis sämtliche Werke, vol. 8 (Leipzig: Heinsius, 1914) (Corpus Reformatorum 95), 221-225

--221--

IESVS CHRISTVS.
Gratia et pax a deo patre et domino nostro Iesu Christo
[Röm. 1. 7. u. ö.].
Antonius Dubletus, vir utrique nostrum, immo piis omnibus
in Christo coniunctissimus, a vobis rediens tuas mihi literas reddidit
plęnas pii vereque Christiani affectus simulque nobis aperuit, quantum
per te sanctum euangelium suum dominus promoverit. Quam ut in
te, optime Zuingli, gratiam sua miseratione deus per Christum
confirmet indiesque augeat, quam enixissime obsecramus. Equidem

--222--

dicere non possum, quanto gaudio quantaque consolatione exultaverit
liquefactaque sit anima nostra, dum accipimus principem Helvetiorum
pagum, Tigurinos tuos bellis cędibusque natos ferasque potius
quam homines, coniunctam hanc sceleratissimae crudelitati sceleratiorem
avaritiam ad syncęrum euangelii verbum semel exuisse bonaque
fide, (eo praesertim tempore, quo ex funesta hac exercitatione uberrimus
questus rediret) Christo domino verae pacis autori sacramentum
dixisse. Vere potens est deus ex lapidibus istis suscitare filios
ipsi Abrahae [Matth. 3. 9.], hocque unum imprimis mirabile in oculis
nostris [Marc. 12. 11] per verbum suum dominus effecit, quamquam
quid mirabile esse potest immensam illam bonitatem reputanti praeter

--223--

ipsum mirabilium effectorem dominum? Caeterum illud impletum nos
videmus, ut primi sint, qui erant novissimi [Matth. 19. 30], ita in nobis
ludente stultamque faciente prudentiam hominum deo [1. Cor. 1. 27],
apud quem, quod hominibus sanctum excelsumque est, abominatio
detestatioque habetur. Minore negocio tuorum quamlibet inquinatas
fraternoque sanguine stillantes manus verbum domini, quod omnia
purificat, emundavit, facilius in efferatos bellis animos gladio utrinque
incidente penetrabilior vivus sermo domini traiecit, quam in nostrorum
civiles mores, ceremoniis ritibusque superstitiosis speciosam vitam
irrumpere potuerit. Veh, ve iustitiis nostris impiaeque pietati nostrae
Cum tota nostra daemoniaca prudentia, cum superstitiosa religione
tot cęnobiis, tot scolis, tot templis, simulacris, ritibus, ieiuniis, votis
obduramus in iniquitatibus nostris deumque exacerbamus, quique nos
Abrahae filios existimabamus et gloriabamur, videmus ab oriente et
occidente congregari, qui cum Abraham et Isaac accumbant, nos
autem excludi foras [Luc. 13. 28f.]. Quodque vehementissime dolendum
est, tanta hypocriticae huius iusticiae vis tam crassum speciosumque
tectorium est, ut nostrorum oculi latentem sub his impuritatem
pervidere non possint. Tam multos praeterea Romanense illud idolum
satellites omnis generis sibi apud nos comparavit, ut nusquam
aut plures aut potentiores aut versutiores; quos tametsi deus contriturus
sit cum illorum principe Antichristo, plurimum tamen Christo
ex Aegypto redeunti negocii exhibent eoque rem adduxere, ut, quae
summa certissimaque Christiano spes est, nihil hac in re ab homine
quoquam expectari possit. Interim nihilosecius suae domino reliquiae
salvae sunt, indiesque crędentium numerus augetur, qui pro se quisque,
quoad licet, Christi negocium promovent in omnesque occasiones intenti
(qua fenestra aperitur), sacrum hoc incendium vibrant quamque
possunt latissime spargunt. Quod ad regem spectat, excellenti quidem

--224--

non minus ille iudicio est quam fortuna; verum (ut nunc est
rerum status), multitudine negociorum obruitur; ad hoc, quod plaerisque
omnibus nostrum ingenium est, foro utitur impotentiaeque Beheemot
illius [Hiob 40. 10] caedere cogitur interdum, quamquam, si
mihi ea esset autoritas (quam tu forte existimas) apud illum, prius, me
autore, susque deque omnia misceret profundasque maris voragines
pedibus ingrederetur, Christum ducem unum sequens omni in illum
unum spe proiecta, quam ad Pharaonem illum vel tantillum respiceret.
Affuturum tamen non desperamus dominum, qui, quod in Christianissimo
rege cępit, perficiat [Phil. 1. 6]. Nam et clarissima mater recte
sapit supraque fęminarum nostratium consuetudinem superstitionibus
vacat. Soror vero regis, Alenconii et Biturigum dux, nescio an
quamquam parem habeat; ita me deus iuvet, ut in illa vigere, vivere
spirareque illum existimo existimantque, qui dei sunt, apud nos omnes.
Superest, optime Zuingli, ut tuis tuorumque nos exhortationibus precibusque
adiuves, nosque vicissim deum patrem obtestemur per Iesum
Christum, ut magis ac magis verbo suo successum in suorum cordibus
prębeat.
Salvere iubebis in domino Leonem, Myconium ecclesiamque,
quae apud vos est. Osculatur te in domino [Röm. 16. 16] Michaël
Aranda, eleemosynarius Alenconiensis, Sagiensis, Dampetrus,
Sevinus, Matheus, praeses Aurelianus, Petrus Amicus, vir
egregie doctus et Christianus, omnesque, qui sunt Christi. Gratia
et pax dei et domini nostri Iesu Christi cum omnibus vobis.

--225--

Nonis Octobris Lugduni.
Conservus tuus in domino [Col. 4. 7], servus inutilis [Luc. 17. 10]
Iesu Christi.
Antonius Papilio.
E re Christiana esse Dubleto et mihi videtur, si Ludovicae,
Andium, Cenomanorum Angolismorumque duci, Christianissimi
regis matri, librum "De vera et falsa religione", quem scripturum te
recepisti, dicaveris.
Amicissimo in Christo viro Vlricho Zuinglio, Tigurino episcopo.