359

<< Nr. 358 | Index | Nr. 360 >> 

Absender: Oecolampad, Johannes

Empfänger: Zwingli

Ort: (Basel)
Datierung: (18 I 1525)

Vorlage: Huldreich Zwinglis sämtliche Werke, vol. 8 (Leipzig: Heinsius, 1914) (Corpus Reformatorum 95), 291-293

--291--

Ioannes Oecolampadius Huldricho Zuinglio S.
Gratiam et pacem a domino.
Frater dilecte, heri Baldassar Vualdtshudanus de baptismo
parvulorum mentem suam mihi aperuit, quam et tibi ut fratri communicandam
existimo. Arguit: Quis instituit baptismum? Christus. Ubi?
Matthęi ultimo [Matth. 28. 19]. Quibus verbis? "Euntes docete omnes
gentes, baptizantes eos in nomine patris et filii et spiritus sancti".
Recte quidem. Cur ergo baptizamus parvulos? Baptismus signum
nudum est. Quid tantopere digladiamur pro signo? Signum certe est,
et symbolum praegnantibus et augustissimis verbis a Christo institum:

--292--

scilicet, in nomine patris et filii et spiritus sancti. Qui autem
signum extenuat et eo abutitur, verbis Christi ad signum institutis
iniuriam infert. Quamvis significatum illius signi symbolique obstrictio,
qua quis se obstringat deo in mortem usque fidei causa, sub spe
resurrectionis ad vitam futuram, diligentius expendenda sit, quam signum.
Sed haec significantia nequit convenire parvulis: ideo baptismus
parvulorum est haedera absque vino. Obligatio fit in baptismate,
quod hodie testatur symbolum apostolicum, et renunciatio, quae satanae
fit, et omnibus pompis usque in aquam, id est, mortem. Obligatio
in caena domini fit proximo, qua obstringo me ponere pro eo
corpus et sanguinem, sicuti Christus fecit mihi. Et sic habemus
legem et prophetas [Luc. 16. 29]. Unde arbitror nunquam esse recte
consultum in Christianismo, nisi in suam nativam puritatem revocetur
baptismus et caena dominica. Haec ille. Illi sic respondendum
opinor, ut tu monuisti per literas: non esse praeceptum, ut scrupulose
inquiramus de fide; sed ut accurate adultos doceamus, moneamus ac
cohortemur. At verba Christi sunt, quae arguant illum non religiose
formam illam praescripsisse, ut aliis verbis non liceat uti; modo ne
quis sacrosanctae trinitatis fidem non explodat. Nam et apostoli in
nomine Christi simpliciter baptisarunt: nisi forte, quod non videtur,
aliter baptisarint et Lucas hoc posuerit ad discrimen baptismi Ioannis
[Ap.-G. 2. 38, 10. 48]. Neque vero hoc dixerim, quod forma
verborum displiceat, aut quod aliam introductam velim; sed hoc unum
arguerim, ne quam superstitionem in verbis collocemus. Sufficit enim
coram deo, nos esse novam creaturam [2. Cor. 5. 17]: coram ecclesia
vero, nos esse certo et sancto symbolo in album fidelium conscriptos.
Neque Christus iniuriam sibi existimabit; quandoquidem per tempus
infantiae ac pueritiae in potestate parentum sunt et sanguis illorum
requiritur de parentibus. Igitur cum illi fideles fuerint et fide iusserint,
cur existimaretur iniuria deo fieri? Porro ubi adoleverint pueri

--293--

et contumaces fuerint parentibus, maledicentes illis: Quare me circumcidisti?
aut similibus, lex iubet occidi Levit. 21. [Levit. 20. 9]. Nos
eos lapidibus scripturę profligamus, et habentes coenae dominicae
symbolum dignoscemus, num ratam velint promissionem. Proinde non
miror, veteres tam gravem poenitentiam iniunxisse parentibus, quorum
incuria pueri perirent. Significantiam satius opinor assequi, quam de
ea posse disserere. Pueris autem spiritum dei assecutis, ut plane mihi
persuadeo, significantia non deest: mundi enim sunt et in filios dei
ac regni ex filiis irae [Eph. 2. 3, Matth. 8. 12] translati. Nam parentes
benedicuntur in mille millia, si fideles fuerint. Et credo, Abrahae
fidem omni innocuae posteritati suae usque ad Christum profuisse.
Denique femellis in lege absque signo profuit parentum fides.
Vale in domino.