385

<< Nr. 384 | Index | Nr. 386 >> 

Absender: Pontanus, Georgius

Empfänger: Zwingli

Ort: Basel
Datierung: im IX 1525

Vorlage: Huldreich Zwinglis sämtliche Werke, vol. 8 (Leipzig: Heinsius, 1914) (Corpus Reformatorum 95), 367-369

--367--

In perpetuum salve, pręco veritatis altissimę.
Benedictus deus et pater domini nostri Iesu Christi, cui iuxta
copiosam misericordiam suam [1. Petri 1. 3] complacuit per te, dulcis
frater Huldryche, quam plurimas animas, quę dudum in tenebris
ambulabant, euangelio eiusdem filii sui ad lucem veritatis reducere et
ad semitas ęquitatis, per asperas vias impię conversationis prius oberrantes,
misericorditer revocare. Inter quas et animulam hanc miseram,
quam Satanas alligavit [Luc. 13. 16], nedum annis decem et

--368--

octo, verum plus quam triginta et octo [Joh. 5. 5], post te, veluti
medicum oportunum (quondam alias sibi non vulgariter notum) suspirare
vel clamare fecit, cuius tamen curam, prout opus haberet, assequi
se posse non sperat; ita sibi vias undique circumsęptas intuetur misera.
Quid causę sit, solus idem novit, qui renes probat et corda [Ps. 7. 10],
cuius iudicia abyssus multa, quique terribilis est in consiliis super filios
hominum [Ps. 66. 5]. Olim, dum medela parabatur, declinabam; modo,
cum maxime necessaria esset, tam remota videtur, ut eam indipisci nullatenus
concedatur. Verum, et si verbum salutis prope sit in ore et in
corde meo [Rom. 10. 8], quid si tanta sit cordis et oris contritio, ut
nec praesentissimo verbi remedio quis eam alligare possit aut curare
pręter eum, qui, cuius vult, miseretur et, quem vult, indurat [Röm.
9. 18]? Ita sane deploratę sum ęgritudinis, ut, etiam si medicus quispiam
adesset experientissimus, prius de salute praestanda desperaret
quam consuleret. Verumtamen, quia morbum agnosco et de tuis consiliis,
o peritissime, nil addubito, ne tibi videar illudere, brevibus summam
ęgritudinis ceu fido consultori pandam. Scis, mi pater, quid
religiosis huius sęculi iam dudum imposuerit, quo se putabant nimirum
poenitentes, cum tamen essent supra modum in deum et legem eius
sanctam continue praevaricantes et peccatores coram domino nimis.
Putabant se suis institutis sanctificandos, cum tamen abominabiles
essent coram deo ceu pannus immundus [Jes. 64. 5]. Breviter, putabant
se castos et continentes, cum essent, ut scis ipse, quales, nec
enim sane te latet morbus illorum hac parte gravissimus. Intelligis
nimirum, quid me torqueat. Quod si nondum plane, roga, quaeso,
confratrem quondam ordinis nostri, dominum Nicholaum Fúyrstein,

--369--

qui deserta pastorali cura domus portęmontis ad te, ceu suum patronum,
nuper confugiens ad ea, quę sibi tum potiora videbantur, intrepidus
ac (ut spero) fide plenus sesemet accinxit. Ecce is tibi de me
referet, quae sentiat, et quid illi modo scripserim, etiam tui causa.
Quapropter, ne te diutius barbarie mea gravem, diligenter oro te per
eum, qui te sibi dignatus est eligere in communem orbis utilitatem,
ut epistola saltem brevi tuam erga me testeris charitatem et, quid
iubeas fieri, certiorem reddas. Tametsi parere forsan non concedatur
illico, vias tamen exquiram, quibus tandem hisce gravaminibus tantisper
absolvar, iuxta dei placitum et tuę solicitudinis consilium integrum.
Tandem utens divi Paulini verbis ad eque divum Augustinum sic
oro: "Deus misereatur mei per orationes tuas et illuminet vultum suum
super me per lucernam verbi tui, sancte frater, in domino Christo
unanime, magister meus in fide veritatis et susceptor meus in visceribus
charitatis". Amen.
Ex Eremitorio Carthusiano Basileę minoris, mense Septembri
anno post Christum natum M.D.XXV.
Frater Georgius Pontanus, Nicodemianus pharisęus [Joh. 3. 1].
Eruditissimo scribę legis dei coeli, magistro Huldrycho Zwinglio,
Tigurensis ecclesię concionatori famosissimo nec minus integerrimo,
fratri suo.