123

<< Nr. 122 | Index | Nr. 124 >>

Absender: Engentinus, Philippus

Empfänger: Zwingli

Ort: Freiburg im Breisgau
Datierung: 5 III 1520

Vorlage: Huldreich Zwinglis sämtliche Werke, vol. 7 (Leipzig: Heinsius, 1911) (Corpus Reformatorum 94), 277-278

--277--

Ulrico Zuinglio tam graece quam latine iuxta erudito
Philippus Engentinus S. D.
Praeterita aestate cum in thermis Pfefers casu te invenissem,
non potui non animo gaudere; nam in magna felicitatis parte ducebam
me ad tantum appulisse virum, qui ob mansuetiores Musas recte
se omnibus amicum praeberet. Illic tum comitatem tuam omnem e
sinu uberrimo profluentem non iniucunde sum expertus; nempe quaecunque
pleno apparatu struebas, ex gratiarum penu depromi videbantur.
Succensebam non nihil meae impatientiae, quam exulcerato corpore
vix caelare potui. Ita fieri potuit, ut insuavis abs te convictor existmarer.
At longe sentires aliter, si nunc tranquillum studiorum adsertorem
ad Simonidis mensam vel semel conspiceres; nam pulchre
mihi consto, cum recte valeo, neque prorsus ita Stoicam illam apathiam
promoveo, ut nullis cruciatibus deiiciar. Ascendat sapiens ille
in Phalaridis taurum et magnifice de contemnendis doloribus in
publica concione proloquatur: mihi non erit integrum exuere hominem
et velut insensatus quoslibet ictus perferre, quanquam soleam nonnunquam

--278--

in communi nostra schola superciliose illa effutire, perinde ut
monachi solent, qui apud imperitam multitudinem in vitia debacchantur
magnis quidem lateribus, intra privatos parietes quam longissime
contra faciunt delicianturque non instrenue. Sed de hiis satis.
Posteaquam e thermis solvissem in Rhetiam atque illinc in
Montafonam, accepi te pestilentia occubuisse, quae res ita meum
angebat animum, ut iam Apollini me adversarium constituerem, quod
suis non parceret. At felicius nuncium Constantia attulit, ictum
quidem te, sed probe ab Aesculapio curatum; tum mihi cum Phoebo
amnestia illa Thrasybuli intercessit. Itaque cum post longam peregrinationem
paucis ante diebus huc rediissem atque essent, qui istuc
irent, nolui committere, ut tu scribendi officio antevorteres. Scribo
itaque ex animo tibi benevole, cuius comitatem, urbanitatem, sales
cum egregia eruditione in te ita admiror, ut ob unum Zuinglium
Turregum mihi non nihil adlubescat, quod propediem (ut arbitror)
videbo; nam divae virgini conceptum votum est persolvendum.
Interim tu scribe ad me, qui valeas. Ecckius a quibus misere proscindatur,
forte non ignoras. Si novi quid habes, fac sciam.
Vale, candidissime vir.
Ex Friburgo Brisgoico, tercio Nonas Martias anno MDXX.
Saluta meo nomine Osualdum Myconium
!- - - herrnn Ulrich - - - zu Zürich, mynem - - - herrnn
unnd fründ.