197

<< Nr. 196 | Index | Nr. 198 >>

Absender: Tschudi, Petrus

Empfänger: Zwingli

Ort: (Glarus)
Datierung: 28 II 1522

Vorlage: Huldreich Zwinglis sämtliche Werke, vol. 7 (Leipzig: Heinsius, 1911) (Corpus Reformatorum 94), 492-493

--492--

Domino Uldrico Zuinglio Petrus Scudus S.
Quod tot iam mensibus, quibus negociose quidem hic ocior, ne
unum quidem ad te characterem perscripserim, doctissime Zuinglie,
non hoc hercle vitio contigit, quod vel a iuvenilibus annis syncerum
tui nobis insitum studium unquam e pectoris secessu evolarit, quin
crebris iisque gravibus occupationibus ultro citroque discursandi sic
distrahimur, ut ne punctum quidem brevissimum amiciciae fulciendae
locare queam. Sic alienis discrucior negociis, ut nec ipsis a deo Musis
tam mihi blande a puero arridentibus debitum pendere officium liceat.
Sed spero fore, ut tacitam rursus tranquillitatem nactus in abdito quopiam
secessu totum divino literarum studio denuo me vendicem, quem
divum benignitas dignum, opinor, conatum, queso, provehant et augeant,
omnisque aequi voti compotem reddant, opto. Sic totus enim
ceu Delio quopiam inspiratus ad disciplinas iam renascentes e diuturnis,
quibus afflictae fuere, tenebris afficior, sic ad avidum illarum
haustum inflammor, ut omnis pene mora nimium mihi diuturna, omne
spacium nimis, quam existimetur, longum. Sed quando divinae naturae
lege constitutum est, ut ipsum se tempus belle adeo nostris ubique
actionibus accommodet, necessum est, ut ipsos quoque nos illius per
vices opportunitati passim adornemus. Proinde tantum mihi de generosa
morum tuorum mansuetudine polliceor, tantum de insigni illa
iuxta ac sincera pectoris tui benignitate persuadeo, ut, cum toties ipse

--493--

quoque dura fortunae discruciatus sis violencia, me quoque esse saevae
illius tyrannidi obnoxium agnoscas, quae me ceu polytropum Ulyssem
quempiam inter Scillam et Charibdim periculosissime oberrantem
crebris procellarum fluctibus hinc inde iactitat, omnibus tentat modis,
nullis prope non casibus obiicit; spero tamen assidue superum aliquando
benignitate felicem ad Ithacam mihi reditum dari, cuius utinam,
o divi, brevi contingat oris appellere, sed non ea infelicitate, qua
ille, familiae scilicet, id est Camoenis literarum presidibus ignotus,
ut prorsum me peregrinum ac a se alienum, non priscum huiusmodi
possessionis administratorem existiment: constitui profecto vetus ab
illis ius (si quod unquam mihi fuit) expostulare. Totum nempe illis
me dico mancipoque, quod utinam illae mancipium in suum recipere
arbitrium minime graventur. Tuae subinde fuerit mansuetudinis, doctissime
vir, eum te posthac patronum, quem hactenus officiosissime
praestitisti, exhibere; nam tuae revera auctoritatis favore non mediocre
studiis nostris fulcimentum accedet, id quod cum permulta alia tum
non usque adeo infelix, ni fallor, rei eventus abunde satis hactenus
edocuit. Sed ea de re ut latius disseram, modestia prohibet et terret
pudor. Tu saltem stude, ut tui similis esse pergas et eximio illi iuxta
ac integerrimo presuli domino abbati ex Eremo, ubi ubi venerandam
illius paternitatem conveneris, fac queso, impense nos commendes.
Pridem enim, cum obiter ex itinere locum Eremi praetergrederer,
non verita est sincera illius integritas eo se demittere humilitatis, ut
ad se nos accerseret; sed accessionem profectionis vetuit acceleratio,
cui id imputo malum. Haec enim mihi colloquium iam olim cum
amplissimo illo iuxta et eruditissimo Musarum patrono exoptatum
prohibuit. Verum id oblata commoditate egregie explebo. Tu interim
semper, ut hactenus, tuum me censeas, cuius ego votis perpetuo acquiescam.
His vale, Scudi tui memor.
Ultimo Februarii die anno M.D.XXII.
Petrus Scudus, tuus ad omnia vota obsequiosissimus.
Doctissimo iuxta ac integerrimo domino Uldrico Zuinglio,
viro nobis longe charissimo - Zurich.