199

<< Nr. 198 | Index | Nr. 200 >>

Absender: Zwingli

Empfänger: Rhenanus, Beatus

Ort: Zürich
Datierung: 25 III 1522

Vorlage: Huldreich Zwinglis sämtliche Werke, vol. 7 (Leipzig: Heinsius, 1911) (Corpus Reformatorum 94), 496-498

--496--

S. Scribis ad me parcius atque ego vellem, humanissime Rhenane,
neque, ut arbitror, epistolarum parsimonia rem facis. Nam
quę iactura fuerit schedam huic nostrę parem absumere! pręsertim
qum videas nos, cui res est angustior, nec cartis nec tibi, quem invitum
cogimus hęc nostra legere, parcere, tametsi haud parvi referre
putamus, si minus ad te scriberemus, non quod hac in re, quam mox
audies, ipsi aliquid possimus, puta vel sententiam dicere vel χειροτονεῖν,
sed quod summa sępe negocia ab humilibus pependere plus, quam
summates ipsi crederent, et a pastore sępe didicit imperator, qua parte
posset exercitum citra periculum in locum tutum subducere. Est itaque
ea res, quam tantopere celo, ista. Accepimus paucis ante diebus,
duellum inter Erasmum atque Luterum futurum; propendere enim
omnia ad dissidium; stimulari hunc a Wittembergensibus, ut adulatorem
aliquando prodat, illum a Rhomanensibus, ut hęreticorum
sibi damnosissimum extinguat. Quę res quantum mali datura sit
Christianis, coniectura non opus habet, sed ob oculos tibi, scio, iam
versatur, ut, cum facta fieret (quod deus avertat!), clarius cerni non
possit. Scis enim, quantę ab utriusque parte stent copię quantaque
sit utriusque vel pugnandi vis vel eludendi solertia. Non contingent
illi, ut reor, moderati isti Budei ac Stapulenses, huic vero non

--497--

infantes Latomi ac vani Eccii. Est apud utrumque, quod nobis
prodesse poterit plurimum, quod obesse minimum. Iudicat uterque
gnaviter et graviter; est tamen utrique quiddam peculiare (quod citra
invidiam tamen dictum volo), quod, si alteri adfuerit, iam is illi comparari,
nedum ęquiparari non queat. Quin ista nobis per partes cur
non servat uterque? itane placet eis salvis non esse nobis? At quam
tandem Helenen domum reducent, amabo, prudentissime Rhenane.
Clam cum Pelicano nostro et aliis doctis apud Luterum, clam
apud Erasmum rem componite, apud hunc pręsenti ore, apud
illum literis. Scimus utrumque cedendi nescium, scimus Ulyssem
consiliis Aiace fuisse semper superiorem; at secuta est hunc non
minor gloria, ac nescio, an illius non sit quibusdam suspectior. Capis
me, satis scio. Offenduntur apud nos quidam epistolis quibusdam
Erasmi, quod non candide de Lutero sentiat; ego vero an recte
sentiant nec ne, nec legere possum nec iudicare. Melius tamen utrumque
velle puto rei Christianę, quam, quod multo sudore, infinitis vigiliis
iam longo tempore pepererunt, rixando pereat, et altercando maturiores
foetus impediantur. Venerunt ad me hisce diebus heę [!] ad Erasmum
literę atque alię ad sacrificulum quendam sancti Petri, quas precor
differri cures. Faceres nobis rem omnium gratissimam, si iam anno
sese mutante ad nos cum Erasmo concederes; quod si minus ipse
induci potest, tute venias, priusquam te litium Argentoratensium
voragines absorbeant. Opto te in Christo valere. Salvos vero opto
Frobenios, Amorbachios, Zuickios, omnes tamen post Buschium,
quem precor animes, ut paulo liberius cum Erasmo contendat;
hactenus enim visus est esse verecundulus. Hec ioco; nam scheda in
universum foedanda erat. Pelicano, posteaquam salutaveris, refer,
orsum nos esse Hebraicas literas. Dii boni, quam illepidum ac
triste studium! nec tamen desistam, donec ad aliquam frugem penetrem.

--498--

Iterum vale.
Ex Tiguro. MDXXII. XXV. die Martii.
Huldrichus Zuinglius tuus.
Beato Rhenano, amico carissimo. Gen Basel zum Saeßel.