206

<< Nr. 205 | Index | Nr. 207 >>

Absender: Glarean

Empfänger: Zwingli

Ort: Basel
Datierung: (V) 1522

Vorlage: Huldreich Zwinglis sämtliche Werke, vol. 7 (Leipzig: Heinsius, 1911) (Corpus Reformatorum 94), 514-516

--514--

Glareanus Zinglio suo S. D.
Quod adeo rarus scribo, carissime Uldrice, in causa est res
familiaris, quam novus hospes aliquot nunc hebdomadas tracto. Pro
Iuppiter, quantum erumnae, quantum laboris et curarum invenio
De negotio Christi doleo sane, quod nemo tardius resipiscat, quam
quos primos omnium in hoc totis viribus incumbere munus oportuit.
Mira hic tragoedia agitur, ita ut literis eam demandare vix ausim.
Ex nuntio ipse intelliges, opinor. Et sane, nisi Christus prospiciat,
nescio quid timendum sit mentibus bene Christianis. Strenuos rectores
agunt duo Gebuileri. Hoc unum dolet mihi, quod simplex
plebs, cui adherere debeat, non intelligit. Non paulum aggravavit
sus ille in die palmarum comestus causam Lutheri. Vellem ego
pietatis alicunde opera cepisse eos, qui Nasonibus nasutiores esse
volunt. Ad hoc sane nituntur, ut Basileae nihil prematur, nisi
venerabilis ille magistrorum nostrorum chorus praevideat. Itaque,
quantum tibi operae apud Adamum promittere queam, non hercle
video. Et hoc die audio praeceptum a reverendissimo domino, domino

--515--

episcopo, ne quis Lutheri mentionem faciat publice, ne quis euangelium
aliter interpretetur, quam antiqui patres exposuerint. Sus condonatus
est, ita tamen, ut in posterum etiam poena cautum fiet [!], ne quid
tale admittatur. Buschii ingenium miror, sed mores magis. Porro

--516--

iudicium quale sit meum, non dicam. Ceporon [!] non nosco, nec
unquam vidi. De puero decani quid opus est toties eum admonere?
Si eum domi meae esse cupiat, vix equidem fieri poterit; nam qui
mecum sunt, in mensam, cameram et lectum viginti duos aureos Renenses
solvunt, deinde quattuor coronatos pro lectionibus. Quod si
apud civem aliquem constituat, inveniet sortem viginti aureis in mensam,
cubile et cubiculum; itaque duobus annue aureis parcet, tamen precium
quattuor coronatorum praeterea solvet. Ego illi liberum facio, quod
volet; nam non deero solita mea diligentia, ut semper. Erasmo non
semel te commendo, sed diebus singulis. Scribam statim copiosius.
Hoc unum heus tu! Uxorem istic me, hic te duxisse aiunt. Utrinque
credo mentiri famam. Addiderunt autem, te viduam, me scortum,
adeo sane, ut senatus P. Q. Glaronensis publico sigillo me admonuerint.
Ego sane his diebus apud senatum literis me purgabo atque
buccinatori huic crucem optabo, senatui gratias acturus. Dii boni,
quid hoc monstri, hoc saeculum! Nullum mihi cognitum scortum,
nihil propemodum negotii prorsus cum mulieribus, et tamen traducor
misere. Tu, si quid tale apud vos, rogo, amicum defende. Nullam
duxi, cum nulla mihi quicquam negotii, quod famam ledat. Sed est
hic meus mundus.
Vale felix.
Basileae ad nescio quem diem anno domini 1522.
Salutabis nomine nostro Valentinum, Chalybeum, Lutium
et reliquos; nam tanta vix unquam celeritate scripsi.
Domino Huldricho Zinglio, philosopho et theologo vere Christiano
Glareanus. - Tiguri.