225

<< Nr. 224 | Index | Nr. 226 >> 

Absender: Kilchmeyer, Jodocus

Empfänger: Zwingli

Ort: Luzern
Datierung: 13 VIII 1522

Vorlage: Huldreich Zwinglis sämtliche Werke, vol. 7 (Leipzig: Heinsius, 1911) (Corpus Reformatorum 94), 556-558

--556--

S. Quam comoverit, mi pater, quorundam animos apud nos vel
insanire plaerosque faciens euangelii negotium, quod modo te autore
agitur, dici facile nequit. Etenim tumultus vis ac renitentium copia
longe superat, ne dicam me, vel facundia dicendi foelicissimum quemque.
Id quod hoc cognosces apertius, quod hisce diebus quendam
extra muros ex unctis divini negotii, administratorem in Sempacho,
subornatis praeconibus deprehendere statuere primates nostri ac sic
in vincula coniicere: quod, eo nomine, coenobii Eschenbach vestalem

--557--

uxorem duxisse sibi ferebatur. Quid demum experturus, si in manus
insidiantium incidisset? Ardentissimum nanque indagandi studium fuit
ingensque saevientium rabies, satis saeveram animadversionem fore attestans.
At per quosdam id ipsum praesentientes admonitus, propitio
deo evasit, vestali porro detenta et incarcerata, quae et ipsa post dies
aliquot, nescio quo opitulante, liberata evanuit. Caeterum haec illa
tempestas et in me propediem novos et prioribus atrociores fluctus
torquere sane minatur, quandoquidem illius contractus me causam
calumniantur, quod paulo ante accersitus licere hoc divino instituto,
immo quam necessarium continentiae verbum non capientibus sim
publice concionatus. Hinc me nefandae rei, ut ipsi arguunt, audaciam
pariter et ansam administrasse temeritatis. Imminet exinde iudicium,
quo, quae in me potissimum statuatur poena, intrepidus maneo. Tu
vero audi. Haec dum scriberem, irruit praeco a senatoribus missus,
denuncians haud tam prope in ianuis iudicii diem opinanti sequentem
diem indictum mihi et ordinatum, hoc est octavae Laurentii quartam
feriam, quo in me foret animadvertendum, ubi nec gravabor eniti,
quam festinanter acta ad te deferantur. Quod si vero praeter spem
et opinionem durius tum mecum ageretur oporteretque aut vincula
experiri aut Constantiae iudicum, nescio quorum, sententiam ferre
patique, obsecro, dum agnoveris, transeuntem accedas consultor aut
liberator iniuste ducti, hoc interim certo de me habens saxum molliri
facilius, quam me vel latum, quod aiunt, digitum a Christi verbo
abscedere. Atque hactenus de nostris. - Quod ad Bernardinum
studiosum adolescentem attinet, paucis accipe. Is iam me tercio
adiit, anxio spiritu profundens intolerabiles a Tuginis quibusdam
illatas iniurias, a quibus cum ob praedicationis synceritatem tumque
quod vulgi opinione communi uxorem duxerit, subinde incessitur. Nunc
convitiis lacerant pium; iam terrent minaciis, varia periculorum genera
intonantes; nonunquam eciam capitis discrimina obiiciunt insani. Et,
ut compendio totum absolvam, eo necessitatis pulsus est, quod tutius
fore alio pergere susceperit animo, quorundam amicorum persuasione
adductus, quam apud illos manendo, ne ad horam quidem de vita
securus. Petiit a me literis tibi meis commendari, quod eo feci
libentius, quod experimento plane edoctus coelestis doctrinae admodum
studiosum esse sciam neque probatissimorum carere magnifico testimonio.

--558--

Id quod Christiano dignis moribus abunde exprimit pariter,
et omnibus de te constet [!], ut es propagandae rei euangelicae studiosissimus,
ita nullo te minus gravari, quam promovere eos, qui se
totos Christi euangelio dicaverint. Tuum igitur elabores velim, ne
meam sentiat comendationem fuisse vulgarem, et quam de te opinionem
ferunt omnes pii inanem et vacuam. Neque te vero olim promovisse
pudebit, quocunque se te autore locorum contulerit.
Vale, et expectatissimas literas tuas nobis communices indesinenter
perquam velim.
Ex aedibus nostris Lucernae die ipso Ypoliti martyris 1522.
Iodocus Kilchmeyer tuus.
Domino Huldrico Zuinglio, pastori Tigurino, suo amicissimo.