27
Absender: Leupold, Johann
Absender: Grebel, Konrad
Empfänger: Zwingli
Ort: Wien
Datierung: 8 [?] IX 1517
Vorlage: Huldreich Zwinglis sämtliche Werke, vol. 7 (Leipzig: Heinsius, 1911) (Corpus Reformatorum 94), 62-65
--62--
Literas tuas, observandissime Zvingli, ut minus expectavimus,
a viro scilicet et tantę autoritatis et tam monstrabilis doctrine inter
Helvetios, sic desyderio immenso (pro me meoque amico loquor)
accepimus atque non secus gaudemus, immo et serio triumphamus, ac si
nobis pręclaras gemmas, ac si Copięcornu Iacque gallinarium misisses.
--63--
Accipiant alii ab amicis divitum dona regum, dummodo chartarias illas
tuas opes, (quas ut omnia faventibus Musis tractas) tuo Conrado
Zvinglius mittere non desinas. Ego susque deque laturus, si me vel
temeritatis sive stulticię incuses, nunquam non ad te scribam, sic ut
tuę literę mihi sępe reddantur. Ex quibus preter Zuingliane exquisiteque
nitorem elegantiae fidumque novę amicitię testimonium ad
mansuetiorum literarum studia alacrius acriusque calcar habebimus.
Vis, puto, fortunę meę tenorem aut novarum aliquid rerum audire.
Vadianum habeo preceptorem, virum omnibus titulis unice dignum,
cui, en et hoc fateor, fratris loco diligor, ipse autem pientissimi patris
vice mihi amatur, colitur observaturque. In artibus liberalibus, quas
septem vocant, nullam lauream, sed hoc meo suadente genio, aut tuli
aut unquam feram. Ad mansuetas literas si hodie non desideo, totus
olim desidebo. Stipendio Maximiliani cęsaris maxime hac tempestate
duobus enim annis adiutus ad praedicta literarum studia
Viennę incubui, perinde quoque incubiturus. Et quamvis nonnullis
commoditatibus hic magis quam alibi afficerer, mallem tamen inter
Glareani mei atque tui discipulos Gallos scilicet nactus numerari,
hac primum ratione pellectus, quod primus quasi pręceptor - meus
non sine summa honoris prefatione, non sine longa titulorum coronide
nominandus fuerit - instruit fideliter atque omnes docti, boni verique
preceptoris numeros explet. Hos ego, ne aliquid obiicias, in Vadiano,
non sua negligentia, non maligni natura ingenii prępedito, sed medicinę
candidato scilicet tanquam inter Orci cancros herente, desydero.
Ille ut variis intricetur negociis, Pomponium Melam fructiferis
suisque commentariis sub praelo Viennę et in literariis follibus positum
interpretatur. Novarum rerum hic nihil vidimus; tamen si novum est,
Lodovici Celii Rhodigini etiamnum viventis antiquarum lectionum
libros anno 17o. ab Aldi socero Venetiis excusos. Vimphelingii
--64--
illius scelestissimi crabronis soliloquia barbarissima numerum
prope trigenarium excedentia a bibliopolis nostris emimus, quo Helvetiorum
fama lederetur minus, atque omnia emimus. Unum habet
d. Ioacimus Vadianus, alia alii. Mihi tamen aliquot supersunt. Si
ergo Vinphelingii, hoc est Helvetiomastigis, soliloquio cares, fac
sciam. Baptistę quoque Egnatii de victis a Gallorum rege Helvetiis
panegyricos et eiusdem de imperatorum vitis librum habemus.
Plinii historias nescio an hic an Basileę cum pulcherrimo doctissimi
viri Camertis indice excudant. Molitur ille idem de pulchre dictis
poetarum et proverbiorum nominatam seriem edere. Georgius Collimitius
cum Vadiano suo aliquid commentarii in secundum Plinii
de naturali historia parturiunt, quod Italis etiam magnum videbitur.
Cęsarem aliquamdiu expectavimus; non venit. Pestem hic debacchaturam
aliqui praecinuerunt; in hanc usque diem vani vates. Modo excipiam,
aliis morbis homines hic et frequenter laborare et interire.
Pestem, modo me non enecet, ut hinc abeam, ut ad Glareanum
veniam, libenter operior. Sed ista missa facio. Quod non bene notis,
quod indoctulis, quod denique imi subsellii homuntionibus scribere non
dedignatus fueris, gratias agimus nullo unquam ęvo extinguibiles, proque
virili nostra referemus. Amicitiam postremo, quam humili eloquio
te inchoasse dicis, hoc est meo iudicio plusquam erudito, tibi adiuratissimi
obsecutores futuri arctissime tenebimus. Nec hoc pretereundum,
scribendi partes me ideo desumpsisse, quum Iioannes Leopoldus
--65--
logices studio prohibitus et baccalaureatus lauream propediem
suscepturus scribere non potuit. Vult tamen, ut nomine suo saluteris,
idem volente Hulderico tuo Institore et Conrado Moser, qui
tuas huc attulit. Cum sępe scribes, quamvis alias amatus, tamen tunc
maxime amabere et ego respondendo non impiger ero.
Vale et ama te tuo merito observantes. Etiam atque iterum vale,
inclitum Helvetię decus.
Viennę Pannonię ex lyceo nostro anno salutifero supra sequimillessimum
17o sexto [!] Nonas Septembris [!].
Grebelii tui Ioannes Leopoldus et Cuonhardus.
Viro ingenuarum artium magistro animarumque
in Helvetiorum Eremo tueatori [!] vigilacissimo Hulderico
Zuinglio, amico sibi summopere colendo.