287

<< Nr. 286 | Index | Nr. 288 >> 

Absender: Saxonia, Valentinus de

Empfänger: Zwingli

Ort: (Ittingen)
Datierung: 6 III 1523

Vorlage: Huldreich Zwinglis sämtliche Werke, vol. 8 (Leipzig: Heinsius, 1914) (Corpus Reformatorum 95), 44-45

--44--

Salutem. Frater in Christo charissime. Tociens ego tecum
fabulor et tu mecum, Hudalrice, decus meum et spes mea, necdum
mutuo nos cognoscimus. Nonne monstri hoc simillimum? imo non
monstrum, sed plane quotidianum opus. Quis enim est, cuius penetralia
non penitus occupet Huldarice [!], quem non doceat, in quo
non regnet Huldarice [!]? De iis loquor, qui veritatem recte amant;
nam satis gaudeo, quod inter cetera dona Christi eciam hoc numeratur,
quod multis displices, quo ego argumento soleo discernere dona
clementis dei a donis irati. Itaque tibi gratulor, quod, dum summe
omnibus bonis places, non minus displices iis, qui soli omnium summi
esse et summe placere volunt. Sed ego stultus, qui te, talem virum,
sic illotis manibus absque reverencia et honoris praefacione veluti familiarissimum
aggredior, ignotum ignotus! verum dabis hoc pro tua
humanitate mee vel charitati vel impericie, quandoquidem ego inter
monachos consumta etate nec tamen didici, ut eruditum virum possim
per literas salutare; alioquin quantis iamdudum literis te fagitassem,
nec passus fuissem, ut perpetuo tu mihi solus loquereris in cubiculo
meo! Nunc, quando ex optimis viris accepi tuam erga singulos charitatem
tum benifolenciam [!], veritatem (que est in Christo Iesu)
amantes, ea ab re vires accepi; coartor enim nimis, ultra quam quis
credi [!] potest. Quam ob rem cogor agnoscere vel barbarissimis literis

--45--

egregium tuum spiritum, meum et omnium locupletiorem [!], quamquam
scio te prorsus pro re minima habiturum, quod literis amantem et
gratum me exhibeo, qui abunde contentus es, quod occulta et apud
deum gratitudine et charitate animus in te fervet; sicut et ego sat
habeo, quod ignoranti tuum animum et officia in literis sine literis et
corporis tui conversacione exhibes, non tamen patitur et pudor et
consciencia non gratificari et verbis, presertim postquam cepit ista
controversia inter doctrinam veram Cristianam et humanam. Ita,
mi Huldurice [!], vir honorabilis, tum amabilis atque desiderabilis, si
ita tibi visum fuerit, agnosce et hunc fraterculum in Christo tui certe
et studiosissimum et amantissimum instruendo et admonendo peraffluenter.
Amore, qua [!] suum e celo optimus filium elabi iussit, peto
atque flagito, presertim de monachis et votis ipsorum, tam missa,
quam decimis, nec non et aliorum, que possident re ea cum accepi
minime illis licere e elemosinis [!] vivere, multo minus e decimis aliisque
exaccionibus subditorum et pauperum. Pariformiter de censis mutuatis,
scilicet pro centum fl. annuatim quinque, ut melius nosti, tum iis,
que pro spiritualibus beneficiis accipiunt, scilicet missa, anniversaria
et huiusmodi. Quid plura? (ut arbitror) iniuste acquisierunt singula,
possiderunt [!] et possident. Post hac, an licet e ordine exire, habitum
sacerdociumve ponere, operando vero manibus victum acquirere, an
non, et quomodo. Deinde, an magis licet subire mortem vel penam
quamcunque, quam sic esse monachum, scilicet vivendo secundum
tradiciones hominum, victum et amictum de iniuste acquisitis (ut arbitror)
accipere et quotidie celebrare. Demum officium feceris quam
gratissimum, si per literas me monueris; tamen secreto (ut tibi scripsi),
ne prior aut ullus sciat. Ego hic solus domino Luthero et omnibus
sibi adherentibus faveo sinceriter; ideo prohibitus sum sua perlegere
scripta.
Ipse dominus Ihesus servet te in eternum, optime Huldarice.
Amen.
Pridie Nonas Marcii M.D.23.
Frater Valentinus de Saxonia, professus domo
sancti Laurencii in Ittingen.
Reverendo ac sincerissimo domino, domino Hulderico Zuingly,
plebano in Zurch conspicuo, suo in primis singulari Valentinus.