288

<< Nr. 287 | Index | Nr. 289 >> 

Absender: Macrinus, Melchior

Empfänger: Zwingli

Ort: Solothurn
Datierung: 6 III 1523

Vorlage: Huldreich Zwinglis sämtliche Werke, vol. 8 (Leipzig: Heinsius, 1914) (Corpus Reformatorum 95), 46-48

--46--

S. D. Mirari merito posses, optime Zuingli, qui fieret, ut, si
quid laeti ac prosperi mihi tuo etiam beneficio accideret, id minime
tempestive tibi nuntiarem aut gratias pro beneficiis agerem, caeterum
in exposcendo offitio procax admodum essem; verumtamen mirari,
credo, desines, si, quo animo haec fecerim, intelliges. Nam postquam
sophistae huius impii laqueos effugeram, te ilico invisere decreveram,
ut coram omnia effuse exponerem; quod cum tunc non daretur,
in aliud commodius tempus distuli. Itaque inhiante me ac indies
oportunitatem ad te migrandi captante occasio offertur commodissima,
nempe tuae disputationis nuntium, ex quo mihi iustum desiderii mei
perficiendi argumentum datum esse putabam. Sed, ut sunt humani
conatus plerumque inutiles ac vani, hic quoque spe frustrabar, obstrepentibus
scilicet canonicis, apud quos hic servitutem servio extremam,
tum et amicis quibusdam dissuadentibus, qui, quod nunc
accidit, tunc futurum ominabantur. Decretum enim paulo ante a
senatu nostro clam erat, ut Lutheranam, quam vocant, doctrinam,
exemplo Lucernanorum, exploderent; quod ut a me, quem huius
factionis praeter caeteros ob professionem Graecarum literarum, tum

--47--

et congressum nuper cum decano habitum insimulaverant, ordirentur,
occasionem passim captabant. Quare privatim admonitus omnem calumniandi
ansam illis amputabam et illius iniqui desiderii effectum
prepedire conabar, sperans fore, ut conceptum furorem ea facilitate,
qua suscepissent, remitterent. Nam hactenus utcunque euangelium
toleraverant et eius praecones audierant, ita ut sanabiles videri possent.
Sed enim, quum iam pullulascere feliciter rem euangelicam Sathanas
cerneret, singulare quoddam monstrum, monachum inquam, de media
fere illius impiissimae Minorum factionis nobis excitat, qui hactenus
in angulis, nunc autem in propatulo a senatu confidentia sumpta veritatem
euangelicam ac eius professores non minus impudenter quam
indocte calumniatur sicque per iram dei in hoc munere diabolico profecit,
ut nobis adempta omni fide, quam hactenus multo cum labore
apud populum Salodorensem merueramus, nunc illi soli credatur,
solus audiatur, imo regnet, reiectisque Christianae plantationis primitiis
illius Satanica zizania colantur avidissime [Matth. 13. 24ff.]. Porro,
cum senatui nulla in nos seviendi occasio, ut optabant, per me daretur,
a discipulis meis, quibus euangelium praelego, leviter sumunt. Ex his
enim quia duos feria sexta et sabbato carnem tempore dierum genialium
commedisse intellexerant, in carcerem subito coniciunt. Rogati
autem causam, cur id fecissent, euangelicum [Marc. 7. 15] hoc: "non
quod intrat in os, coninquinat hominem" praetendunt. Quo quidem responso
insaniores redditi mihi delictum, ut qui iuvenis euangelium temere
profiterer, imputant. Retentis igitur ad triduum in carcere discipulis,
deinde iuramento extra suos fines relegunt [!] atque in me animum intendunt,
ilico offitio ludi, nondum dicta causa, cedere iubentes. A quibus
quum causam sedulo sciscitarer, non aliam, quam quod Lutheranus
essem, obvertunt sicque in omnes eius farinae homines subinde sevituros
sese affirmabant. Quibus aliud non respondi, quam ut me pro
causa, quam imputarent, loquentem audirent, quod tamen tunc statim
non impetrabam, itaque aliquamdiu silens nec ambiens quemquam,
verum, quid acturi essent, observans. Furorem igitur suum haud ita
multo post in presbyteros quinque, quos in hac re una mecum habebant
suspectos, convertunt. Inter hos quoque Philippus Grotz
pastor noster erat; cum quo quid actum sit, ex ipsius literis intelliges.

--48--

Mecum sic agitur, ut παῤῥησία loquendi ac docendi euangelica prorsus
adempta sit. Caeterum in pristinum pistrinum restitutus sum, in quo
hactenus detinebor, quoad veritatem obticeo. Pii tamen homines, dum
haec patrant, euangelium scilicet, ut aiunt, odisse videri nolunt, quum
interim professores eius extreme persequantur, quod hoc facinore insigniter
contestati sunt. Nam cum nobis ora, ne veritatem libere
proloqueremur, occludere non possent, instrumenta, videlicet libros,
unde libertatem disceremus Christianam, publico edicto abstulerunt,
ita ut tutum nemini sit vel unum iota Lutherani nominis titulo
domi reservare. Sic igitur omnes Lutheri codices, qui hic erant,
iussu magistratus in praetorium comportati sunt, quibus, ut suspicor,
Vulcano sacra fient. Verumtamen impossibile est, ut non veniant
scandala [Luc. 17. 1]. Ego in praesentiarum non aliud dico quam:
si conditionem commutare daretur, non illibens facerem. Potes ergo,
si quicquam uspiam apud vos vel alibi esset, me commonere. Nam
etsi propheta non sim, tamen quantulacunque hac ingenii mei mediocritate
patriae molestus sum [Matth. 13. 57].
Vale in Christo.
Salodori VI. Martii 1523.
Saluta Grebelium ac totam ecclesiam, quae est Christi.
Melchior Macrinus tuus.
Domino Huldricho Zuinglio, viro sincere Christiano,
Tigurinae ecclesiae ecclesiasti, fratri in Christo carissimo.