377

<< Nr. 376 | Index | Nr. 378 >> 

Absender: Siguinius, Ludwig

Empfänger: Zwingli

Ort: Ravensburg
Datierung: 23 VIII (1525)

Vorlage: Huldreich Zwinglis sämtliche Werke, vol. 8 (Leipzig: Heinsius, 1914) (Corpus Reformatorum 95), 346-348

--346--

Christum salutare nostrum.
Accepimus hisce diebus, Ulriche optime, in manus nostras
libellulum tuum, cui titulus "de vera et falsa religione" est, quem
non solum graviter et acute, sed et pie salubriterque ex scriptura deprompsisti.
Habebis tu profecto a pręmiatore, qui in coelis pater
noster est [Matth. 6. 9], repositam coronam [2. Tim. 4. 8], quod charitatis
mansuetudinisque cuiusdam Christianę fervore te adeo sedulo
nobis, precipue in re tam sancta, adcommodas. Atque utinam nostri
theologi, qui te modo ad ignem destinatum vellent, huiusmodi tuum
libellum auribus defecatis, naso extento erectoque mentis iuditio legerent,
et sic forte vulgum non a veritate ad mendatia, a spiritu ad
literam, denique a pietate ad impietatem adeoque idolatriam impellerent.
Hoc autem non solum de invidis papistis loquor, sed de illis, qui
de cena te perperam loquutum esse clamitant; ad eundem modum vero
de pane isto loquuntur, quasi nusquam liceat vere Christianum agere,
nisi ubi corpus in cena reperiatur, quum tamen nihil usquam inveniunt,

--347--

neque in veteri neque in novo instrumento, quod ad impanatum Christum
pertineat. Bone deus, quam applaudunt sibiipsis, qui solum id
rectum et pium putant, quod ipsi primum docent et iubent, tanquam
scilicet tante doctrinę principes et auctores! Summa esto: Quantumvis
insaniat adversa pars, quo iure quaque iniuria tueantur hanc suam
opinionem, quanto cum odio deseviant in nos et Lutherani, quos
vocant, et papistę, tamen non possumus aliter, presertim absque conscientiarum
nostrarum periculo, dicere et sentire, quam quod scriptura,
que manifeste carnem nec tantillum prodesse sentit [Joh. 6. 63]. Cernimus
equidem, quam supersticiose in hominibus regnarit panis huius
cultura, quanta securitate hic Christum adorarit etiam totus mundus,
et papisticum regnum adhuc sustentet stabiliatque esculentum hoc
fundamentum. Igitur reluctantibus etiam inferorum portis [Matth.
16. 18], illis id respondere cogimur, quod et Christus [Joh. 6. 63]
discipulis suis (qui simili modo carnaliter carnem eius manducandam
intellexerant) respondit: spiritus est, qui vivificat, caro nihil prodest.
Eo autem modo prodest sua caro, quando spiritescit: tunc utilis, imo
omnium rerum utilissima est, quia panis ille est, nempe spiritualis, qui
de coelo descendit, qui vitam dat mundo [Joh. 6. 33], qui bonis replet
esurientes, divites quoque dimittit inanes; non corporalis, quo ut memoriali
passionis Christi utimur.
Habes, quo pacto tecum sentiamus, Uldarice amantissime, inducti
in tuam sententiam nulla levitatis nostre ratione; nam sic promotam
Christi gloriam volumus, non cogere, torquere (ut aiunt)
scripturam, sed sic omnibus Christum commendare, qui fidelis est,
ut spiritum suum nobis imparciat [!] [1. Joh. 1. 9]. Spiritualium enim
deus, spiritus tantum observator est; carnalia queque despicit. Hi
autem spiritales [!], qui nihil humani verbis Christi addunt, carnales,
qui suis verbis denuo Christum incarnari volunt Sed utinam, que
spiritualia forent, nostri intelligerent theologi, qui nullo non tempore
spiritum iactant
Vale in Christo, charissime frater, et Christum pro me ora.
Datę Ravespergii [!] in feriis precidaneis Bartholomei apostoli.
Scripsimus ad te, frater, non ut gravissima tua scripta nostra
confirmaremus testimonio: nam non sufficeremus tanto negotio; sed
quia familiaris ille noster, qui has tibi perfert literas, ad Tigurum se

--348--

ire aiebat, nolumus eum ad te vacuum venire, quoniam charus es nobis
propter euangelium Christi. Boni igitur consulas oro. Vidisti me
ante triennium, quando me tibi ab Argentina cum literis Buceri
pręsentabam. Ad hec non multis verbis et poscere et ambire volui
tuam amiciciam, eo quod ambo nos Christo addiximus; propterea
enim membrum nostrum, caro nostra de carne nostra adeoque de
ossibus meis factus es [1. Mos. 2. 23].
Vale iterum.
Ludovicus Siguinius, Gamundianus.
Clarissimo viro ac domino Vlrico Zuinglio, Tigurinorum
apud Helvecios ecclesiastae, fratri in Christo amantissimo. Tiguri.