392

<< Nr. 391 | Index | Nr. 393 >> 

Absender: Rhellikan, Johannes

Empfänger: Zwingli

Ort: Zürich
Datierung: 13 X 1525

Vorlage: Huldreich Zwinglis sämtliche Werke, vol. 8 (Leipzig: Heinsius, 1914) (Corpus Reformatorum 95), 386-388

--386--

Salutem et conscientię pacem a domino nostro Iesu Christo.
Tertium iam ad te scribo, doctissime Zuingli, idque super una
duntaxat re, ita ut verendum esset, ne tibi nauseam parerem, nisi tua
insignis humanitas et dexteritas iam pridem mihi innotuisset, qua equidem
fretus non dubito, quin haud gravatim et hasce literas lecturus
sis, praesertim quod non temere, sed summa et tantum non Diomedea
necessitate coactus et hactenus scripserim et in praesentia scribam.
Quod vero nunc tertium scribo, id in caussa est, quod ex hesterno
colloquio tuo intellexi fieri vix posse, ut linguarum docendarum munus
mihi obtingat, propterea quod Hebraeam linguam tantum degustarim,

--387--

et, tametsi Graecam utcunque didicerim, me tamen prophetiae ministerio,
quo tu nunc in 70 interpretibus enarrandis fungeris, imparem
esse, quae sane vera esse agnosco. Caeterum quod me ad praedicandi
munus adsciscere curas, studium quidem tuum erga me mihi
pergratum est; verum ea provincia mihi non admodum convenire
videtur, dum eam apud animum meum pensiculatius expendo. Gravi
enim viro et in divinis literis exercitato opus habet, qui ψευδοαποστόλων
rabida ora obturare possit; horum enim numerus nunc
magis ac magis augescit, atqui, quum ego νεόφυτος sim, furiosis istis
λογομαχίαις par esse nequirem. At dices: quid igitur de te fieri
velles? Bonarum literarum professorem; idque hoc modo fieri posset,
si Myconius tibi succederet in septuaginta interpretibus explicandis,
praesertim quum tot negotiis districtus sis, ut huic rei, quae proprium
laborem requirit, satisfacere nequeas, et ego in Myconii locum surrogarer.
Tum, inquam, apta provincia utrique demandata esse videretur.
Myconius nanque cum doctus tum gravis vir indignus est, qui perpetuo
pueros elementa literarum doceat et scholarum pulveribus
obruatur, dignus vero et idoneus, qui huic provintiae praeficiatur,
propterea quod cum in prophanis tum in sacris literis ita exercitatus
sit, ut euangelium non solum in ore habeat, sed etiam vivat. Quo
fit, ut et magnam apud omnes authoritatem habiturus esset. E diverso
mihi volupe esset, si adolescentulos utriusque literaturae rudimentis
bonisque moribus instituere deberem, donec et ipse ad prophetandi
vel praedicandi munus idoneus fierem, siquidem et aetas et
indefessum bonarum literarum studium interim eloquentiorem ac eruditiorem
me redderent. Atque haec est caussa, cur nunc tibi scribere
instituerim; saepe nanque volui eandem rem coram tibi referre, sed
in hunc usque diem oblitus sum. Tu fac consilium meum, non omnino
pessimum, eo animo accipias, quo te accepturum speramus, nempe ut
proverbii istius memineris: Saepe etiam holitor fuit opportuna locutus.
Postremo te per Christianam charitatem oro et obtestor, ut mei

--388--

curam habeas, quantum per publica tua negotia licet. Nam nisi brevi
mihi prospectum fuerit de docendi provincia, literas deserere cogar
dura necessitate et cognatis meis urgentibus. Hi enim nunquam non
hoc mihi obiiciunt: plus quam dimidiam patrimonii tui partem in
literis discendis absumpsisti, nec ullus adhuc dissipandi finis est, etiamsi
videas, nisi ollas et cucurbitas lippias, nullam tui rationem haberi
in eligendis literarum professoribus; quin igitur te ad mechanicam
artem applicas, unde tibi victum pares. Ego interim nihil habeo,
quod respondeam, quam quod dicam dominum hactenus mihi prospexisse
et porro prospecturum esse.
Vale.
Tiguri ex museo nostro 13. die Octobris anno 1525.
Ad lucernam.
Tuus Ioannes Rhellicanus.
Huldricho Zuinglio, Tigurinae ecclesiae archiepiscopo.