57
Absender: Nesen, Wilhelm
Empfänger: Zwingli
Ort: Paris
Datierung: 30 I 1519
Vorlage: Huldreich Zwinglis sämtliche Werke, vol. 7 (Leipzig: Heinsius, 1911) (Corpus Reformatorum 94), 132-133
--132--
Vdalrico Zinlio Nesenus S.
Si unquam alias, nunc certe maxime optimi viri functus officio
es, Udalrice charissime, cum Valentinum hunc nostrum, adulescentem
ingenii amoenissimi, tua autoritate ornasti. Crede mihi, mi
Udalrice, dignus est fortuna quantumvis splendida, doctus est iuxta
ac integer, amat literarum sacra ut qui maxime; in summa tuo favore
dignissimus. Spero confore, ut Helvetiam non minus quam Glareanus
noster literis suis ornet et Christum non ex lacunis, ut theologorum
assolet vulgus, sed ex fontibus popularibus suis predicet. In
hoc disciplinarum orbem complectitur, nec tamen Grecanicam refugit
eruditionem (cuius rei, cum ad te venerit, fac periculum et invenies
Nesenum nihil fuisse tibi mentitum), et omnino maiorem, quam vel
ego meis literis vel ipse suo se sermone exprimere posset. - Constantissime
hic asserunt, regem Christianissimum in demortui Maximiliani
locum suffectum. Quod si vera sunt quę audio, actum est
primo nobiscum, deinde item vobiscum. Hic libet exclamare: quid
non mortalia pectora cogis auri sacra fames? Sic libertatem a maioribus
nostris, veluti per manus traditam, pecunia prodimus! Rogo,
quod nam ingenium adeo acutum Germanię nostrę maculam hanc
dispungere posset. Parum esset armis subactos fecisse, sed pecunia
modo expugnatos imperii prodidisse maiestatem, quis est auribus adeo
patientibus, ut hec, cum audierit, non detestaretur. Sed expecto, quid
--133--
tu ad hec rescribas; nollem enim merore confici, antequam meroris
causam quoque cognovero. - Episcopus Roffensis, Anglus, Marias
Fabri funditus subvertit, adductis ex evangeliis sacrisque aliis scriptoribus
sententiis autoritatibusque, quibus ut impiam Fabri de Magdalenis
opinionem reiicit et profecto, ut ego quoque quę sentio dicam,
egregium prestitit episcopum, modo partius usus fuisset convitiis. Liber
adhuc sub prelo est; alioqui ad te misissem.
Vale, charissime Udalrice! Si quando ad Vadianum, patrię
vestrę ornamentum precipuum, scripseris, rogo, si non impudens tibi
videor, mei admisceas mentionem; illius enim amititiam summe ambio.
Osualdo, ludi literarii presidi doctissimo, multam ex me dicito salutem,
siquidem adhuc memor sum, qua humanitate is me nuper, cum
istic agerem, exceperit.
Vale iterum et salve, Udalrice optime
Parrisiis, tertio Calendas Februa.
Doctissimo viro Vdalrico Zinlio, apud Tigurum parocho summo,
amico suo eximio. Zurich.