622

<< Nr. 621 | Index | Nr. 623 >> 

Absender: Zwingli

Empfänger: Haner (?), Johannes

Ort: (Zürich)
Datierung: (V f. 1527)

Vorlage: Huldreich Zwinglis sämtliche Werke, vol. 9 (Leipzig: Heinsius, 1925) (Corpus Reformatorum 96), 146-149

--146--

Gratiam et pacem a deo.
Paucis tecum agam, sed adeo insuperabilibus, ut, quemcunque
locum accipias, nemo expugnare possit, modo ne patiaris te versutissimum
nebulonem abducere a proposito, neque ab ulla autoritate
scripturę. Noli illius ficta blandimenta contemnere; his enim non
iam capit animos perditissimorum hominum, sed malicię illorum
equitatem fucatam prętexit.
De dextera dei.
"Verbum caro factum est" [Joh. 1. 14].
Vide Ciryllum cap. XV. libri primi ab initio capitis. Dei
filius hominem adsumpsit. Si homo est, infirmus est, non ad peccandum,
sed ad patiendum. Finitus est. Ante mortem mortalis est,
quemadmodum nos sumus; post resurrectionem adhuc manet finitus,
quemadmodum et nos finiti sumus. Non enim ex natura clarificati

--147--

corporis fuit, quod transfiguratus est, sed ex miraculo. Non enim
hęsit clarificatio ista transfigurationis. Iesus enim nondum erat
clarificatus. Et longo post tempore dixit: "Pater clarifica filium
tuum etc." [Joh. 17. 5]. Horum omnium testimonia.
"Spiritus carnem et ossa non habet, sicut me videtis habere"
[Luc. 24. 39].
Carnem et ossa habere hominis est, non dei. Ea habuit etiam
secundum Luterum post resurrectionem. Verus ergo homo est,
sed iam clarificatus, qualis ante mortem non erat, cum doleret, tristis
esset (expende omnia verba, quę scribo, diligenter). Cum ergo
hominem esse per partes definiat, et partium non sit infinitas. Ubi
enim os infinitum aut caro infinita? Manifestum est finitum esse
hominem im [!] perpetuum, nunc quidem clarificatum, quales nos aliquando
erimus, tunc autem mortalem, quales nos sumus. Mors enim
est, quę immortalitatem illi et nobis attulit.
"Forman servi accepit." Philipp. 2. [Phil. 2. 7]. Forma hic accipitur
pro naturali differentia hominis, puta, quod humanam naturam
adsumpserit. Forma et philosophis et theologis pro illo ipso accipitur,
quod nomen et esse dat rei. Sed his omnibus posthabitis Paulus
scriptum exponit: "In similitudinem hominum factus." Hic similitudo
ponitur pro ęqualitate (exclusa semper peccandi infirmitate); probo,
quia sequitur: "habitu inventus ut homo". Factus obediens usque
ad mortem. Mors ergo probat, eum parem nobis esse.
Hebr. 2. [Hebr. 2. 16f.]. "Non adprehendit angelos, sed semen
Abrahę, unde oportuit eum per omnia fratribus esse similem",
"sed absque peccato", Hebrę. 4. [Hebr. 4. 15] (perpetua exceptio),
fratres sunt finiti et nunc et post resurrectionem. Ergo et Christus,
quantum homo.
Hebr. 4. [Hebr. 4. 15]. "Tentatum per omnia, ęque atque alius
homo tentatur, excepto peccato." Quodsi humanitas eius per omnia
tentata est, sicut homo tentatur, iam non est infinita humanitas
Christi; nam si sic, alicubi mansisset non tentata, puta in coelo, aut
isthic, quo eum Luterus ponit.
1. Cor. 15. vocatur secundus Adam, quibus omnibus probatur
vera humana in eo natura.
Manet ergo finita humana natura eius, etiam cum divinitas infinita
est. Probo: Ante mortem finita fuit; nam alias non aliter

--148--

fuisset in terris versata quam divinitas, quę in coelis et in terra est.
Quod si simul, plus quam in uno loco fuisset, puta in coelo et in
terra, iam in coelis nullatenus potuisset pati, cum in terra pateretur.
Vanum ergo et falsum fuisset, quod clamabat: "Deus meus, deus meus,
cur me dereliquisti" [Matth. 27. 46]? Sed similis fuit nobis per omnia,
ut auditum est. Post mortem itidem finita est, ut antea. Probo:
Nam alias non idem resurrexisset corpus substantialiter. Finitum enim
corpus et infinitum ita distant, ut philosophi etiam negent, infinitum
corpus esse posse.
Lucę 24. [Luc. 24. 39] ait Christus: "Palpate et videte, quia
ego ipse sum." Ich selbs selbs, der vor by üch bin gwesen etc.
Ad Argumentum Luteri.
"Dextera" dei est ubique. Christus est ad dexteram dei secundum
humanam naturam. Ergo Christi humanitas est ubique." Respondeo:
Quid hoc argumento stultius? "Ad eum veniemus et mansionem
apud eum faciemus" [Joh. 14. 23]. Verba Christi sunt. Sequetur
ergo sic: Homo est in certo loco et circumscripto. Si ergo deus venit
ad hominem, ergo deus erit circumscriptus. Vides, ut Luterus arguat
a substantia ad accidens, ubi enim et ubique accidens natura est, aut
quasi accidens etc. - Alia responsio: "Ut edatis et bibatis ad mensam
meam in domo patris mei" etc. [Luc. 22. 30]. Deus est ubique.
Et nos erimus apud deum. Ergo nos erimus ubique. Non sequitur.
Videmus ergo perinde non sequi Luteri argumentum etc.
De duabus naturis lege
Cyryllum libro 1. cap. 16. et hoc scito, Cirylli temporibus
laboratum esse, ut adsereretur divinitas Christi, quam Arriani [!]
negabant. Sed quid istis opus habes? cum supersint scripturę testimonia.
Augustinum. Parte decima, de cantico novo cap. 6. Nihil
enim hic disputo, liber iste Augustini sit nec ne, cum tu in procinctu
stas. Item, tractatu in Ioannem 28. protinus ab initio. Et
tractatu 47. E.

--149--

Chrysostomum in euangelium Ioannis homelia X.
Constans esto et fide deo, non Zuinglio aut Lutero.
Luterus dicit divinam naturam etiam in Christo esse passam, in
novo libro h. facie prima. Quam stulticiam nemo, nisi Arrianus [!]
esset, nunquam admisit.
Augustinum contra Maximinum etiam potes legere.
(Adresse fehlt.)